Komunitate loturen eraikuntza bake kulturarako bidean

Komunitate baten parte izatearen sentimendua oso erreminta eraginkorra da oinarrietatik bake iraunkor bat eraikitzeko. Komunitate-sentimenduaren sortzailea besteenganako ezberdintasunak azpimarratzea ez bezala, komunitatea pertsona bakoitzaren luzapen bat bezala ulertzea edo sentitzea, taldearen parte diren pertsonak jende afina bezala ikustea, haien jakin-nahiekin, berdintasun eta ezberdintasun batzuekin, era onuragarri bat da gizartea bera ulertzeko.

 

Hau dena beste pertsonekin identifikatzea ahalbidetzen duten lotura batzuk eraikitzea sustatzen du, horrela, momentu honetan natural edo giza-izaerarekiko propioa dirudien indibidualismoa gainditzeko. Norberakotasun honek enfrentamendura bideratzen gaitu ezinbeste, baina hau onartzea bide erraza baino ez da, alternatibarik ez dagoela onartzen dutenen bidea. Hala ere, pentsamendu humanista duten pertsonei beste bide bat dagokie: antolakuntzaren eta komunitate loturak eraikitzea ahalbidetzen duten guneen bidea, hain beharrezkoa eta posiblea den bake kultura bat eraiki dadin.

 

Hori dela eta, beharrezkoa da galdetzea non eta nola eraiki espazio eta lotura horiek. Zentzu honetan, hezkuntza ezinbesteko baliabide bezala agertzen da. Sozializazio prozesu baten bitartez, taldearen bitarteko gatazken konponbide baketsuak bultzatu daitezke haurtzarotik, eta hori dela medio, arazo txiki zein giza arazo larriei irtenbide bat bilatzean parte hartzea sustatzen da. Hezkuntza, nahitaez, politikoa da, hortaz, bakea, berdintasuna, dibertsitatea eta giza eskubideen betetzea ahalbidetzera bideratzen bada, bake positibo eta iraunkorra sortu dezakegu behetik.

 

Bestalde, kultura ere agertzen da ezinbesteko espazio gisa. Izan ere, tradizio, ohitura eta garapen artistikoen bitartez “hazten” eta “hezten” dira gizarteak. Konkretuki arteari erreparatzekotan, edozein adierazpen artistikoa giza-esperientziaren (ez soilik) adierazpen bezala, osagai komunitario bat izan dezake, talde-identitatea eta bake kultura eratzea gaitzen duena. Literaturan, arkitekturan, zineman, musikan… komunitatea, bakea edo besteekiko identifikazio gaiak jo daitezke zuzenean zein zeharka.

 

Beste alde batetik, artelana beratik harago, garrantzitsua da artea kontsumitzearen talde-esperientziari aditzea, honek sortu dezakeen lokarri komunitario handia dela eta. Kategoria honetan sartu ditzakegu gune komun bezala sortutako espazio arkitektonikoak zein artearen kontsumoaren beste esperientzia kolektiboak, kontzertuak esaterako. Espazio hauek ezinbestekotzat agertzen dira bake kultura baten eraikuntzan, komunitate baten eta komunitateen arteko hurbiltasunak aurkitzen direlako, eta ezberdintasunak ulertzen direlako.

 

Gauzak horrela, komunitatearekiko loturaren boterea bakearen eraikuntzaren zimendu moduan ulertzen badugu, gertakari hau posible egiten duten alderdi ezberdinei erreparatu behar diegu. Alde batetik, artearen, hezkuntzaren eta kulturaren sustapenari erreparatu behar diegu, sentimendu komunitarioaren elementu integratzaileak baitira; eta bestetik, kategoria hauek bake proiektu batera bideratu behar ditugu.

Unai Ortiz Urbizu. Deustuko Unibertsitateko Filosofia, Politika eta Ekonomiako graduko ikaslea. www.linkedin.com/in/unai-ortiz-858814217